Laatste dag ziekenhuis en Store Bededag

Hoihoi!

Bedankt voor alle leuke reacties op de eerste blog! Mijn Deens is zo ver gevorderd dat ik weet hoe je bepaalde dingen schrijft, maar niet hoe je het uitspreekt, wie weet lukt dat na twee weken wel.

11 mei, torsdag
Vandaag was ik weer de gelukkige van ons drieën, want ik mocht namelijk een uurtje later beginne, dit in verband met een meeting die er op de afdeling werd gehouden en ik hier toch niks van zou verstaan. Dus ik hop weer op mijn mooie fietsje door Sesj naar het ziekenhuis in Silkeborg. Die laatste heuvel naar het ziekenhuis vervloek ik echt. Je komt al kapot aan en dan moet je die heuvel nog op, misschien moet ik toch harder gaan trainen om die heuvels met gemak op te kunnen fietsen. En dat zadel van mijn fiets zorgt ervoor dat ik het gevoel van drie blauwe plekken op mijn bil heb. Op de afdeling waren ze nog bezig met de meeting dus ik pakte wat te drinken uit het kastje. Op mijn eerste dag wist ik niet wat REN en UREN betekende, dat weet ik nu inmiddels wel. REN betekent schoon en UREN niet schoon/gebruikt. Had ik dus mooi die eerste dag een vieze mok gepakt, vandaar dat de verpleegkundige haar mok bij mij wegpakte met daarbij een heel verhaal in het Deens en toen ook weer terugzette omdat een andere verpleegkundige weer wat in het Deens zei. Dat terzijde, mijn dag begon en ik zou vandaag een patiënt volgen in plaats van alleen maar operaties, omdat ze vonden dat ik dan misschien ook meer kon leren en dat leuker zou zijn. Ik volg een patiënt die vandaag een voetoperatie krijgt. Bij deze operatie zou haar teen weer recht worden gezet, deze is door artrose scheef gegroeid. Voordat de OK kon beginnen werd een pijnblok aangebracht. Door middel van een echo werd er gekeken waar de zenuw zat en werd er geprikt in de knieholte en op het bovenbeen. Deze blokkade wordt niet in de zenuw gespoten maar er rondom heen. Het zorgt er voor dat je geen pijnprikkels meer voelt, maar wel dat je de beweging blijft voelen. Dit pijnblok blijft zo'n 18 á 24 uur. Daarna was het tijd om naar OK te gaan, daar mocht ik weer een mooie blauwe muts op en een mondkapje voor. Echt, toen ik de muts op mijn hoofd zette begon ik het al warm te krijgen. Oke niet weer flauwvallen nu, het is leuk en o ja er was weer geen bloed. Ik kwam de OK op en kreeg te horen dat ik de verkeerde muts op had en dus weer terug kon om de goede te halen. Ik had van tevoren nog gevraagd welke ik moest hebben en kreeg toen te horen 'Just grab the blue one', wist ik veel dat je 2 verschillende blauwe mutsen had. Ik moest de blauwe hebben die ook mijn hals bedekte omdat er in bot gesneden zou worden. Eenmaal op de OK met goede muts en al kon het gaan beginnen. De arts vroeg aan mij of ik het goed kon zien en zette me alsnog op een andere plek neer zodat ik het nog beter kon zien.
Als je niet wilt lezen hoe er in een bot geboord wordt, zou ik als ik jou was dit niet lezen. Voor degene die het wel leuk vinden om te lezen here we go! Allereerst was het been natuurlijk helemaal schoongemaakt en net zoals bij de vingeroperatie afgekneld zodat er weinig bloed zou komen. De arts begon met het aanbrengen van een soort van zwachtel om het overige bloed er alsnog uit te drukken. Deze zwachtel kreeg ik later naar mijn hoofd gegooid, want ik moest het wel voelen van hem. Hierna kon het snijwerk gaan beginnen, de bovenkant van de teen werd opengesneden en werd er voorzichtig de tweede huidlaag weggehaald. Hij zat wat vet weg te halen en ik stond even te praten met de verpleegkundigen over het verloop van de operatie en keek weer terug, zag ik daar een teen bungelen! De arts bevestigde mijn vraag dat hij inderdaad de teen had gebroken en dat het nu het echte werk zou beginnen. Er werd een pin in het bot gestoken, in het gedeelte wat zich aan de voet bevond, en hierna werd er een boor opgezet. Hiermee werd het bot weer mooi glad gemaakt, zodat het weer goed kon aansluiten op het andere bot. Hetzelfde werd gedaan in het botje in de teen. Het zag eruit alsof die pin dwars door het hele bot zou steken en aan de onderkant van de teen er weer uit zou komen. Was niet het geval hoor. De arts haalde mij er telkens bij op te laten zien wat hij deed en hoe het eruit zag. Bij het boren was zijn handschoen opengescheurd bij de vinger. Dit was goed te zien omdat er een groene handschoen onder zit. Ik schrok van de reactie van de arts, want hij was echt boos, gooide zijn handschoenen weg en riep hard om nieuwe. Achteraf heb ik gevraagd hoe het komt dat hij zo reageert en hij vertelde mij dat hij het heel vervelend (zacht uitgedrukt) vindt als het zoiets voorkomt tijdens een OK, want je bent wel steriel maar je weet niet wat je hebt aangeraakt. In combinatie met een bot wat open en bloot ligt, wil je de patiënt geen infectie geven. Nadat dit geweest was kon er verder worden gegaan met het spelen van klusjesman, aldus de arts. Er werden nog meer gaatjes geboord in het bot in de teen, wat nog steeds aan het bungelen was, en in het bot in de voet. Dit zorgt voor een betere circulatie en hierdoor groeit het bot sneller aan elkaar en wordt het steviger. Hierna werd er een plaatje aangebracht, dit zorgt dat de twee botstukken bij elkaar blijven en was het tijd om met de schroevendraaier aan de slag te gaan. De arts moest moeite doen om het zo stevig mogelijk in elkaar te zetten. Hij grapte nog dat hij als kind vaak had geoefend op hout, vandaar dat hij het nu ook goed kon. Nadat de teen gehecht was, werd er nog een foto gemaakt om te kijken of het plaatje met de schroeven goed zaten. Dit was het geval, operatie geslaagd en dus op naar de recovery! Het voordeel van een pijnblok is dat de patiënt bij is en ze dus direct kunnen eten en drinken. De arts komt ongeveer 1,5 uur na de operatie langs om te vertellen hoe het is gegaan en wat het vervolg is. Dit had ik ondertussen ook al besproken met de verpleegkundige. Vanuit het Deens kon ik opmaken dat het belangrijk was om het been hoog te houden en o ja dat been moest wel echt omhoog! Hierna werd er nog uitleg gegeven over het verband dat om de voet zat en hoe ze moest lopen met de krukken die de patiënt mee zou krijgen. Ook werden er twee 'super mooie' sandalen meegegeven waar zes tot acht weken op gelopen moest worden. Alles voor het goede doel en dat is pijnvrij kunnen lopen met een rechte teen. Ik heb toen samen met de verpleegkundige de patiënt naar buiten bij de auto gebracht. Ik had met mijn begeleider afgesproken dat wij hierna zouden lunchen en een korte evaluatie zouden houden over de afgelopen drie dagen. Deze evaluatie had ik samen met Katrine, mijn begeleider, en Merethe, degene met wie ik gister op de OK stond. Dit ging voornamelijk over hoe ik het had ervaren en of ik veel verschillen had gezien met de Nederlandse zorg. Na deze evaluatie had ik nog een evaluatie in het vooruitzicht op school bij Mette. Onze evaluatie was in de kantine van de universiteit, er zouden 'spicy buns' aanwezig zijn om het lange weekend te vieren. Daarnaast kwam de minister van Onderwijs naar de universiteit toe. Met Mette hebben we onze ervaringen besproken over de dagen in het ziekenhuis en over culturele verschillen die wij al gezien hadden. Wat het meeste opvalt is dat de artsen hier veel aardiger naar de verpleegkundigen zijn en jou als student veel willen leren, daar waar je in Nederland soms nog wel eens een verwaande blik krijgt en ze willen dat je ze niet stoort als ze bezig zijn. Mette had ons al eerder verteld dat de minister van Onderwijs de studenten en leraren wilde spreken als hij langs zou komen, toen iemand van de directie een praatje ging houden en vroeg aan de studenten of ze hem een warm welkom wilden geven, moest ze hard lachen, mooie vrouw is het ook :). Dit omdat de minister duidelijk was geweest dat hij niet met de directie wilde spreken, maar wel met hen aan tafel zat om de 'spicy buns' te nuttigen. Aangezien wij toch op school waren kon ik meteen aan de fietsenman vragen of hij mijn fiets kon maken, zodat ik de komende dagen in Silkeborg nog veilig door kon brengen. Uiteindelijk is hij ruim een uur bezig geweest om het te repareren. Vraag me niet hoe hij het heeft gedaan, hij heeft het wel uitgelegd in zijn beste Engels, maar het is gelukt. Nadat ik een testrondje had gereden, zei ik tegen hem: 'It's okay, it's fixed!'. Mager bedankje nadat hij een uur bezig was geweest, vond hij zelf ook en hij deed alsof hij heel erg teleurgesteld was. Hierna kregen we nog een heel verhaal te horen over het dragen van een helm dat dat je leven kon redden, maar wel dat je blind kon worden als je tegen aan vrachtwagendeur aanreed. Belangrijkste les voor ons; gewoon geen helm dragen en fietsen zoals dat wij in Nederland doen. Toen wij nog geen 100 meter verder waren lagen wij al bijna op straat, omdat we met de fietsen in elkaar gingen. De fietsenman lachte ons toen hard uit omdat wij nog hadden gezegd dat wij geen ongelukken veroorzaken... naja bijna nooit dan. Hierna zijn we nog snel Silkeborg ingegaan om boodschappen te doen, omdat de winkels morgen dicht zijn in verband met de Store Bededag (grote Gebedsdag). In de avond hebben we nog een potje koehandel gespeeld en natuurlijk had ik gewonnen, dat is logisch ;) En toen was het tijd om Ajax te kijken, na veel moeite eindelijk een livestream gevonden die het goed deed en was het tijd om de hooligan in mij naar boven te halen. De laatste paar minuten heb ik ook als verslaggever gefunctioneerd voor een vriendin en was het na 93 minuten tijd om te springen en te stuiteren door mijn kamer. Ik ben 24 mei te vinden op het Museumplein joe!

12 mei, fredag, Store Bededag
Weeeeeeekend! Vandaag is de grote Gebedsdag hier in Denemarken, niet dat je daar veel van ziet, iedereen is waarschijnlijk blij met een extra dag vrij. Wij hadden besloten om een boottrip te maken naar de Hemelberg, dit scheen heel erg mooi te zijn. Wij op de fiets naar Silkeborg toe om daar om 11 uur op de boot te stappen. Toen we aankwamen was het zo druk, voor mijn gevoel had heel Silkeborg besloten om met deze boot mee te gaan. Uiteindelijk kon iedereen op de boot en konden we gaan naar de Himmelbjerget. Deze tocht duurde zo'n 1,5 uur en hebben we heel veel moois gezien. Het was super lekker weer, totdat we op het open stuk van het meer kwamen en wij onderhand van de boot af waaiden. We kwamen langs de plek waar wij dinsdag met Marijke en Preben hadden gelopen. Eenmaal aangekomen bij de Himmelbjerget konden we naar boven toe, naar de toren. De eerste 100 meter die gelopen moesten worden gingen al steil omhoog, dat beloofde wat te worden, want de toren stond namelijk op 150 meter hoogte. Na ik denk 20 minuten waren we boven aangekomen en hadden we echt een super mooi uitzicht over het meer! We zaten te genieten van het uitzicht en zagen de boot vertrekken. De boot waarmee wij waren aangekomen was trouwens een oude stoomboot van 150 jaar oud, lekker stinken met al die kolen die erin werden gegooid. Maar goed die boot was dus vertrokken en uur later zou de volgende boot komen, want daar had ik speciaal nog thuis naar gekeken omdat we ook naar de Aqua wilden gaan. Toen we nog een half uurtje moesten wachten gingen we weer naar beneden en hebben we geluncht. Terwijl wij aan het genieten waren van onze lunch bedacht ik mij dat de boot waarvan ik dacht dat die zou komen helemaal nooit zou komen, omdat die boot alleen ging in het hoogseizoen. Lekkere actie Dionne. Ja en toen konden we nog een uur wachten, gelukkig was het lekker weer en kon ik nog aan mijn kleurtje werken voor zover dat ging aangezien ik in mijn jas zat gekropen door de wind die zo hard waaide. Om 14.45 uur kwam er een boot aangevaren dus wij snel naar beneden en gevraagd of deze terugging naar Silkeborg, dit was zo en konden we achteraan in de rij aansluiten. Voordat wij de boot op mochten, mochten eerst alle mensen die gereserveerd hadden op de boot, ja ja jongens laat maar zien dat jullie genoeg geld hebben en dit kunnen reserveren.. Daarna waren wij aan de beurt en konden wij aanschuiven bij een tafel met kinderen. Kinderen vind ik over het algemeen leuk, maar op het moment dat ze zitten te smakken en sterk ruikend snoep de hele tijd zitten te eten, vind ik ze al gauw minder leuk. Ook nog zo iets leuks dat ze de hele van die tafel weg wilde om heen en weer te lopen. Blijf gewoon zitten ja? Ook deze trip duurde 1,5 uur omdat er onderweg allemaal aangemeerd moest worden om mensen af te zetten. Ons plan was om nog naar de Aqua te gaan, maar we waren om half 5 terug en hebben we dit plan maar verschoven naar morgen. Op de terugweg heb ik van fiets geruild met Stephanie in de hoop dat het zadel op de andere fiets misschien beter zou zijn, helaas na 10 minuten deed ook dit zadel zeer aan mijn bil. Voor degene die zich afvragen of ik knappe Denen heb gezien en er al een date heb uitgesleept; nee. Ik ben nog geen een Deen tegengekomen waarvan ik denk wauw, ja van afstand maar dan moeten ze wel op afstand blijven om knap te blijven.. Dus geen zorgen mam tot nu toe kom ik terug en blijf ik gewoon in Nederland wonen ;)

Groetjes uit een zonnig Sesj!